دوست واقعی

به نام پدر پسر و روح القدوس .  و زندگی بخشید به جسم. آنجا که او بود و خدا بود و من و تفلکی در آسمان . زندگی بخشید در بی سرو سامانی روزگار من. من ایمان دارم که روزی همراه مهدی .ع. و زرتشت و کوروش بر زمین خواهند آمند. همانگونه که آمدند و کسی ندید و آب از آب تکان نخورد .  البته ظاهر قضیه اینطور  است از سال ۸۸ یا ۹۰ اتفاقات عجیب و غریب دارد می افتد و من دیدم حضور این مردان سفید پوش را در زمان کودکیم آ دوست واقعی...

چقدر هوا خوبه واسه رفتن . واسه پر کشیدن و نموندن..چه به مثل یک عقاب پر کشید و مرا به آسمان برد. چه مثل مسیح زندگی بخشید به جسم پریا . چه مثل یک روح آتش به جان دشمنانم ریخت چه مثل حسین همیشه زنده بود اما مظلوم .و چه مثل بودا و زرتشت معصوم . هرچه بود در یک کلام خدا بود و دستی شد به مانند چتر و آرام بر روی سرم سایه افکند .من هنوز هم سایه سنگینی این دست شفا را حس میکنم و چقدر بزرگوار است حتی در برابر دوست واقعی...

چقدر زیبا بودن آرزوهای کودکی .چه قدر آسمانی ..

کاش میشد برای یک لحظه هم که شده بر گردیم به دوران بچگی . کاش میشد برای دیدن عزیز ترین کسانمان که اینک در میانمان نیستند . به گذشته برگردیم .کنارشان بنشینیم و با حرفهایشان زندگی کنیم . بخندیم . و هیچ وقت بزرگ نشیم . 

دنیای بزرگترها  مال خودشان ما بچه گیمان را میخواهیم . 

دوست واقعی...

از آسمان آبی چتری نساختم تادر شب زمین از ازدحام باران بیرون کشد مرا .

روحم همیشه چون تن کودک برهنه است.

سهمی که از تولد برده ام برهنگیست.

این مرده ریگ مجنون صفت به خلوت هامون کشد مرا .

کاهم که در برابر آتش نشسته ام .

خاکم که گردباد به گردون برد مرا.

ای رهروی که سر به گریبان کشیده ای .

ای رهرو غریب .فریاد من بلند تر  نیزه درهواست .

هشدار تا زه پرده گوش تو نگذرد .

بگذار بیفتدو در خون کشد تورا.

شاعر:

دوست واقعی...